Lars, wat was de sleutel in deze wedstrijd voor de winst van Rick? “Na de eerste set veranderde Rick van tactiek. Hij ging van hard doorslaan over naar vertragen met bijhorende sliceballen. Als oud spits heb ik dan een bepaald automatisch aangeleerd torinstinct om die bal af te maken. Ik wilde daardoor te graag de punten maken. Daardoor heb ik uiteindelijk te veel fouten gemaakt.”

Lars, kan het ook kloppen dat ik je de laatste tijd minder op de baan heb zien staan? “Ja, dat klopt! Ik heb sinds 3 maanden een zoontje gekregen. Op zo een moment draaien je prioriteiten in het leven en heb ik aan het einde van de dag simpelweg gewoon minder tijd en prioriteit om veel ballen te slaan. Daardoor heb ik mijn ambities ook moeten bijstellen.”

‘Je ambities moeten bijstellen.’ Vertel… ‘Ik had wel ambities om snel beter te worden door veel uren te maken op de tennisbaan. In de afgelopen 4 jaar is dat aardig gelukt, maar nu met de komst van onze zoon ben ik tevreden als ik in de toekomst een stabiele 6 zou worden.”

En Rick, waar liggen jouw ambities dan? “Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet echt ambities had toen ik ongeveer 5 jaar geleden begon met tennis. Maar op een tennisveld ben ik op de één of andere manier echt bereid om keihard te werken. Dit is zo een verschil met hoe ik als spits was in het voetbalveld. Dat vind ik persoonlijk heel mooi om te merken bij mezelf.”

Even terug naar die ambities, net zo goed worden als je trainer Cuba dan maar? “Haha, nee nee. Ik heb vele illusies in het leven maar net zo goed worden als Cuba is daar niet één van!”